استاد با اشاره به خشونتهای بنزینی آن را طبیعی می داند و می گوید اگر به زانوی یک نفر ضربه بزنید پایش ناخودآگاه می آید بالا!
«وقتی ضربه‌ای به کاسه زانوی من می‌خورد، پای من ناخودآگاه بالا می‌پرد. وقتی یک سوزنی در دست من فرو برود، ناخوداگاه جیغ می‌کشم. دیگر اینجا فرصت تأمل ندارم. این اعتراضات هم دقیقا جیغ کشیدن کسی است که آزار دیده است.»
واقعا این استدلال یک فیلسوف است در دفاع از آتش زدن بانکها و اتوبوسها و بستن بزرگراهها؟
آیا اهانتی بالاتر از این هست که معترضین را متهم کنیم بدون اندیشه و اختیار و فقط مانند یک فنر یا یک زانو حرکت کوری را انجام می دهد؟
اگر کسی به زانوی شما ضربه زد ایا حق دارید یک کشیده بزنید در گوش کودک همسایه؟
جناب استاد آیا خبر دارید هر روز چند نفر برای عمل جراحی از شهرستان ها به تهران و سایر شهرهای بزرگ می آیند؟
هر روز چند نفر بیمار ارژانسی در شهرهای بزرگ وجود دارند که با بسته بودن راهها تلف می شوند؟
تلف شدن این بیماران بخشی از آمار کشته های اخیر است که در هیچ فهرستی به آن توجه نشده است.
اگر خود شما به دلیل جنونی که گرفتار آن شده اید و در مصاحبه نیز به آن اشاره شده است بیمار ارژانسی شدید و معترضین راه را بسته بودند باز می گفتید اینها بدون اختیار این حرکت را انجام داده اند و حرکت آنها مانند حرکت غیر اختیاری زانو هنگام ضربه خوردن است؟
