طرفدار استاد بودم و بیشتر نظرات ایشان را قبول داشتم . اما مشکل از جایی شروع شد که با یک بن بست روبرو شدم.
ایشان در درسهای اخلاق کاربردی معتقدند هدف اخلاق کاهش رنج است و ثواب و عقاب اخروی را در احکام اخلاقی دخالت نمی دهد.
اشکال:
دوستی می گفت من مطمئن هستم اگر مادرم را که سرطان دارد به قتل برسانم، هم خودش رنج کمتری می کشد و هم اطرافیان را از رنج زیادی که در طول سالهای بیماری مادر متحمل شده اند خلاص می کنم.
اگر آخرتی نباشد این کار چه اشکالی دارد؟ قطعا این کار رنج را در این دنیا کاهش می دهد و مگر طبق نظر استاد آنچه باعث کاهش رنج می شود کار درستی نیست؟
این اشکال را که شنیدم برای یافتن پاسخ به آثار استاد رجوع کردم. اما وقتی سایر سخنان او را بدون عشق سابق مرور کردم، با مشکلات جدیدی روبرو شدم.
